Maandagzorgen

Lig in bed,
onbewogen.

Dacht daarnet…
als ik ‘ns begin
met m’n ogen.

Lig in bed,
mijn ogen open.

Dacht daarnet…
blijf liever liggen,
wil nu niet lopen.

Lig in bed,
voelde even
mijn veelbewogen leven.

Als stilte

zich geluidloos

te rusten legt

op een bed

van alle eenvoud,

dan gaan haar

engste dromen

over wild gehamer

op heet ijzer.

Vers 1

Ho! Dit is vers een!

Dit is ‘m niet.

Waarom niet?

Dat is vers twee.

Vers 2

Dit is vers twee.

Vers 3

Ho! Dit is vers drie!

Dit is ‘m niet.

Waarom niet?

Dat is vers twee

Och,

hadden wij

maar een opener

die onze

rimpelloze ogen

doet vonken

tot een

spiegelende oogwenk

Een stille genieter uit Breukelen

zit graag in een keuken te sneukelen

hij drinkt daarbij bier

eet er voor vier

zo kan hij zich geweldig verkneukelen.

Sluit ik dezerzijds

met sterk hopen

mijn luiken definitief,

gaan anderzijds,

heel mild, heel lief,

er velen open.

Zoals een spot licht verzameld

om gebundeld te stralen,

zo wil ik graag gedichten zien:

stralend in een bundel.

Een spot werpt

gebundeld licht

gericht naar het schijnt.

Een spotgedicht

belicht mensen

gericht naar het schijnt.

Een levenslichtgedicht

bundelt gericht

krachtige stralen hoop.

Vraag mij af wat het beste is…

zal ik nu te voet gaan of…

zal ik mij laten dragen?

Ach wat, ik neem de Twijfelweg

wel met de benenwagen.

Een consecratie met wijn en hostie,

de eredienst in het Latijn,

dat waren nog eens gewijde zaken,

daar kon je bloedserieus door zijn.

Een kruispunt

van diep

getrokken

denksporen

op een

glimmende

schedel.

Zonder enige

remming

razen

gedachten

door rood.

Flits!

Wat mooi toch dat vroeger

zo aan later gedacht werd:

Dit moet ik onthouden voor later!

Wat mooi toch dat ik nu denk

dat dacht ik vroeger ook:

Dit moet ik onthouden voor later!

Nu is het later, maar ben het kwijt.

Bloost het ooft fris en guitig,

heeft het blosjes op de wangen,

looft dan de vruchtgodin fruitig

door rode kersentrosjes

aan haar oorlellen te hangen.

Een pijnbehandelaar uit Pijnacker

helpt maar wat graag elke stakker

hij strooit zonder mededogen

met de nota zand in de ogen,

staat daar nu bekend als De Verlakker.

Als wij dan…

na het woelen en kroelen

beginnen met gapen zijn we

er aan toe om te gaan slapen

zit daar Klaas Vaak op de rand

van het bed met guitige ogen

van de pret ons ongegeneerd

slaapverwekkend stom aan te gapen.

Als wij dan…

vreselijk liggen te gapen van de

mondhoeken tot aan de slapen

liggen wij op de rug en gapen stom terug.

Lieve slapers in deze stee,

neem samen,

vóór de slaap gaat vallen,

een allerbeste stemming mee.

Dan zullen dromen

wel bevallen,

slapen jullie heel tevree.

Zei men vroeger gezwind

bij het hoorbaar laten van een wind:

“Tussen twee Bergen daar bromt een beer.”

Deze keer is het die nette heer

die daar zo laat door de Bergstraat gaat.

Zwemmend in

sprankelend water

of proevend het

zout van de zee,

duikend van

grote hoogte

om even later

bruisend van plezier

neer te komen

in een glas koel bier.

De keel strelend.

Zoek zin!

In de regel

vindt je die wel,

diep binnenin.

Of, beter wellicht,

doe wat zinnigs,

bouw een brug

voor de kick,

of timmer een hekje

voor de lol.

Doe wat zinnigs,

of beter nog wellicht…

schrijf eens een gedicht.

Letterweverij

Teken met letters

van je initialen

een veelzijdig leefpatroon,

span op een leefgetouw

sterke levensdraden,

weef, van broddellap tot kunst,

een leven vol vlammende verhalen,

weef, met blijde inslag,

je leven in elkaar zonder

langdradigheid met al

of niet een steekje

los.

Pak steeds de draad weer op

en je hebt een leven lang stof tot praten.